kağıt

her zamanki gibi yerli sinema hafta sonlarımız devam ediyor feminist hatunla.

yağmurlu bir pazar günü kağıt filminin ilk seansına gittik, kimse olmaz da filmi göstermezler diye yedek bir plan bile oluşturduk kafamızda.

seansta toplamda 7 kişiydik.

sinan çetin filmlerinin tamamını izlememekle beraber son romantik faciasından sonra 0 beklentiyle gittim filme.

karşılaştığım film ise garip.

kurgusu ve çekimleri çok iyi, renkler çok güzel kullanılmış.

konusu da gayet başarılı. oyunculuklar çok çok iyi, özellikle öner erkan. bir tek zeynep beşerler'i çok beğenmedim.

filmin eksiği ya da kötü yönleri:

sinan çetin hiç siyasi kısmına girmemeliymiş. ya da daha iyi girmeliymiş. sonunda geçen bütün o isimler filan çok gereksiz, alakası yok hikayeyle. bürokrasiye bok atarken jenerikle beraber başka bir şeye dönüşüyor.

film kısa film de olabilirmiş, yani öyle bir hava veriyor izlediğimiz filmi konusu zaten müsait böyle bi' olmamış gibi, keşke kısa filmle toparlasaymış diye düşündürttü.

konusuna gelecek olursak, kısaca, film çekmek isteyen ahmet'in bürokrasiyle imtihanını anlatıyor.

sanat yönetmenini kutlamak istiyorum, özel olarak. çok beğendim.

ama her şeye rağmen filmden bir hoşnutsuz çıkıyorsunuz. aslında türkiye'de böyle filmler (böyle derken ne demek istedi acaba yazar) yapılmadığı için, sonra oturup üstüne bir daha düşününce, türkiye'de böyle filmlerin yapılmamasının bir sebebi var, çok doğal durmuyor çünkü.

neyse işte kötü bir film değil, böyle de bir film varmış dersiniz en fazla.