gmall'a asla kıçımı kadırmayacağımı biliyordum. bu yüzden melancholia'ya gitmek çok zor geliyordu. özellikle de duyduğum zıt yorumlardan ötürü pek emin olamıyordum.
küçükken bir dancer in the dark travması yaşadım, ve o izlediğim ilk ve son lars von trier filmi oldu.
ama şimdi bana da hak verin, 10 yaşındaki bir çocuk niye, hangi sebeplerden ötürü böyle bir filme götürülür bilmiyorum.
neyse, evet dediğim gibi farklı yorumlar ve lars von trier geçmişim beni baya ikilemde bıraktı. muhtemelen de film film vizyondan kalksaydı asla izlemezdim. ama film gmall'dan yeşilçam sinemasına transfer olunca babayla gitmeye karar verdik.
film hakkında yorum yapmamak için bu kadar uzun bir giriş yapmış olmam komik biliyorum ama film hakkında bir yorum yapmayacağım. çünkü hiç anlamadım.
ama sıfır.
filmi beğenmedim de, ama bilemem yani çok öznel. sinema/sanat zaten çok öznel tamam da bu film daha da bir öznel yani hitap edip etmeme durumu daha bir yüksek. filmin bir yerde ne anlattığını az buçuk anladığımı düşünerekten niye böyle bir yolla anlatmayı seçtiğini kafama takarak eve döndüm. bir tek charlotte gainsbourg'un ödül almamasına üzüldüm çünkü bence rolü kirsten dunst'ınkinden daha zordu ve bence daha başarılıydı.
yine de ben filmi anlamadım arkadaş.
ama şöyle anlamadım, kalkıp bana şuna gönderme var bu bunun metaforu zart zurt demeye kalkmayın, onu anlayabiliyorum,, sadece kocaman başlıktaki gibi bir soru işareti beliriyor kafamda. yani lars von trier'İ evinde koltuğunda hayal ediyorum ve hangi sebeplerden ötürü böyle bir film yapmaya kalkıştığını anlamaya çalışıyorum. yok anlamadım. kendimi de birazcık salak hissediyorum bu yüzden.
feminist hatun da evde demez mi bu film hayatımın filmi, izleyeli bir hata oldu çıkamadım etkisinden.
not: lars von trier'in dogma bünyesinde yaptığı idioterne'yi izledim. onu yukarıda saymadım direkt olarak. çok da sevdiğim bir filmdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder