biz seni bizi rezil et diye peydahlamadık.

festivalde göremediğim için üzüldüğüm bir film. şansıma hiç tahmin etmiyorken vizyona girdi. ve izleyebildim. 

feminist hatunla geç kalacağız diye yağmurun altında koşarken filmin beni tek cezbeden tarafının fragmanındaki soundtrack diye düşündüm. bir de tabi beğendiğim oyunculardan oluşan bir cast. oyuncular iyi güzel, konu da iyi güzel, ama sanki bu film ayrı oyuncularla milyon kere çekilmiş gibi geldi. bkz: film izlemeden önceki yargılar.

filmi izlerken insan o kadar sinirleniyor ki. filmi izlerken o kadar sinirlendim ki, okuduğum bölümü hatırlayıp kendime ” yahu bölümünü sevmiyorsun ama bak bu durumlardan sen kurtarabilirsin memleketi” dedim. abartmıyorum insanı kendinden ve kendi toplumundan tiksindirten bir film. 

eksisözlükteki sevimli bazı arkadaşlarımızsa sanırım her yerde oryantalist bir bakış görecekler ki filmin türkleri fazla ezdiği yönünde eleştirmişler. 

evet yüz milyonuncu kere aynı konu işleniyor kabul ediyorum. dayakçı koca ve özgü ruhlu, kendi ayakları üstünde durmaya çalışan kadın hikayesini çok görmüş olabiliriz. ve evet kabul ediyorum batıda biz sadece bu şekilde yansıtılıyor olabiliriz. ama filmi izlerken o kadar gerçekçi geldi ki- ki gerdek milyonlarca örneği var-ki bence yönetmen bunları yaşamış olabilir ya da yakın çevresinde yaşamış  biri olabilir kesin-bunun sinemaya aktarılmasını yanlış bulmuyorum. 

başroldeki kadınımız çocuğunu kucağına alıp, kendisini döven kocasını terk edip ailesinin yanına almanya'ya gidiyor. ancak problem şudur ki geleneksel türk aile yapımız kızcağızı dövülmekten bin betere çeviriyor.

settar tanrıöğen 'in ” biz seni bizi rezil et diye peydahlamadık” repliği sanırım filmin genelini özetlemeye yetiyor.  

aynı şekilde nursel köse 'nin canlandırdığı karakterin şu repliği (yaklaşık olarak) : "ailen toplum ve sen arasında bir seçim yapacak olsa her zaman toplumu seçecektir” filmin ana konusunu ve neden bu kadar çarpıcı olduğunu anlatıyor. 

böyle bir gerçek var, türk toplum yapısı kendini komşuya beğendirme gayesinde.film boyunca aileyi etkileyen dış etkenler:  toplum tarafından hor görülme, aşağılanma korkusu.

şu zamanlarda vizyonda düzgün film bulmak zorken kaçırmadan gidip izleyiniz. izlettiriniz. yanınıza selpakk alın. ben şahsen ağladım

soundtrack gerçekten çok başarılı, ve filme hoş bir atmosfer katıyor.güzel bir parça vardı çalan ancak bulamadım bulunca paylaşmaca.