gelelim en son gittiğim filme,
babam işe başlamış olduğu için bir süre onunla sinemaya gitmek zor olacak. annemle cumartesi günü bari kendimiz gidelim diye ayaklandık, altın ayı alan cesare deve morire'nin yolunu tuttuk.
filmden önce, cannes festivalinde ödül alan rezan yeşilbaş'ın sessiz filminin gösterimi oldu. etkileyici ve hoştu.
gelelim taviani kardeşler'in ödül alan filmine, elimizdekiler:
-tiyatro
-hapishane
-bir piyeste yer alacak mahkumlar
-gerçek mahkumlar.
filmi izlerken baştan sona gerçek mahkumların rol aldığını düşününce bile inanılmaz etkileyici.
italya'da bir hapishanede her yıl bir oyun sahneleniyor ve oyuncular mahkumlar arasından seçiliyor.
biz shakespeare'den jül sezar'ın sahnelenmesine tanık oluyoruz. oyunun hazırlık aşamasından çıkmasına kadar ki süreyi izliyoruz.
gerçekten çok etkileyici, tüylerim diken diken oldu, bizim memlekette tiyatroyu yok etmeye çalışırlar ecnebiland'de tiyatroyla rehabilitasyon, baya gelip audition açıyorlar hapishanede.
oyunu okumadan bilmeden izlemek az biraz keyifsiz, çünkü o geçişleri kaçırabiliyorsunuz, yani prova mı bu yoksa gerçek hayat mı sorunsalı çıkabilir.
ama tam da oyunun dinamiğinin kişilerin gerçek hayatlarına yansımasını izlemek güzeldi.
hem sinema hem de tiyatro severlerin bence görmesi gerekiyor, mekan, renk ve ışık kullanımı da ayrı etkileyici.
bu yılın favorilerimden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder